Dag iedereen

Ik ben Peter de Meter.

De minister van onderwijskunde en geluk heeft mij en mijn beste collega en vriend Frank gevraagd om te gaan meten of elke klas wel geluk heeft.
De minister heeft dat aan ons gevraagd omdat wij professionele meters zijn.
Wij meten omdat we dat heel graag doen.
Hoe dat komt? Ik denk dat het in ons bloed zit.

In ons bloed?
Via onze oudvaders, de vaders van onze betovergrootvaders die ook al meters waren.
En zo van vader op zoon doorgegeven tot bij Frank en mij.
Daarover later meer.

Toen wij kinderen waren speelden we graag zoals alle kinderen,

maar wat wij ook graag deden was meten. Ik heb mijn hondje Pukkie ooit helemaal gemeten.
Of bijvoorbeeld voor we met lego blokken begonnen te spelen gingen we die eerst meten. Ik schreef dan alles precies op in een schrift dat ik bewaarde in een kast op m'n kamer. Daarna maakten we huisjes met de blokken en die moesten ook gemeten worden en alles opgeschreven voor we verder speelden. Alles meten was ons plezier. Zo bijvoorbeeld een verjaardagstaart, voor we de kaarsen uitbliezen... eerst even snel de taart meten.
Een ijsje meten, moeilijk want een ijsje smelt en wordt dus steeds kleiner. Als ik dan de maten van het ijsje had opgeschreven in mijn schrift was het weer wat gesmolten en gingen we het opnieuw meten omdat het kleiner was geworden. En zo tot er niets meer van over bleef, alleen een plasje gesmolten ijs onder de elleboog van Frank. En die gingen we dan ook weer meten, fantastisch toch? Onze vrienden en vriendinnen vonden ons wel een beetje raar. Raar maar wel leuk.

We zijn naar een school gegaan waar je kan leren meten, er is een foto die is genomen op de dag dat we ons diploma haalden van professor in de meetkunde of zoals ik zeg professor meter.
Op die foto zie je mij, Frank en ook een meisje.

Dat meisje is Tina die in onze klas zat. En weet je wat? Ik en frank waren samen verliefd op Tina. En we wisten dat niet van elkaar. Als twee dikke vrienden samen verliefd zijn op hetzelfde meisje kan daar ruzie van komen vonden wij. Dus gingen we naar Tina om te zeggen dat we niet meer op haar verliefd wilden zijn. Maar Tina was al terug bij haar ouders in Canada gaan wonen en daarmee was ons probleem vanzelf opgelost.
Na onze school hebben we veel gemeten, héél veel. Ik geef jullie een paar voorbeelden van dingen die we gemeten hebben.