De formule!

Frank en ik dachten dat we alles gemeten hadden wat er te meten valt.
Tot de minister van onderwijskunde en geluk ons telefoneerde en ons vroeg om te gaan meten of er geluk is in de klassen.
Ik zei dat we dat met heel veel plezier zouden doen. Het was beloofd en afgesproken tussen mij en de minister.
Maar Frank zei me dat ik niet goed had nagedacht en te snel had belooft en afgesproken.
Hij wilde zeggen dat het meten van geluk niet zomaar kan. Daar hadden we geen meters voor en geen berekeningen. Dat gaat niet met een rolmeter of een vouwmeter of een ronde of bolle meter, een thermometer of een hoogtemeter zei hij. Daar had ik inderdaad niet aan gedacht, maar belooft is belooft en afgesproken is afgesproken. We hebben ons toen opgesloten in de meetkamer zodat niemand kon storen en zijn beginnen nadenken. Na lange dagen en nachten denken en rekenen hebben we de formule uitgevonden om geluk te meten.
Een formule is een hele moeilijke rekensom. 1 + 1 = 2, dat is makkelijk maar kijk is hoe moeilijk de volgende rekensom is.

De formule!

De formule is onduidelijk, dat weten we en dat is normaal. Alleen wij kunnen daar mee rekenen en weten hoe de formule moet gebruikt worden.
Het gaat zo, in de formule moeten 6 getallen ingevuld worden. Getallen van 1 tot en met 9. Die getallen kan ik waarnemen in de klas. Waarnemen met mijn zintuigen, en die zintuigen zijn: voelen met mijn vingertoppen, zien met mijn ogen, horen met mijn oren, proeven met mijn tong en ruiken met mijn neus.
Alles komt dan samen in mijn hersens en dan begint het daar te pruttelen en te prottelen tot de spieren van mijn hand iets gaan willen doen. Mijn hand gaat met een potlood de getallen invullen in de formule.

Hier zien jullie hoe mijn hand met het potlood de getallen invult in de formule.
Dat is blijkbaar om te lachen want ik maak er altijd rare geluidjes bij zonder dat ik het wil.

Dan moeten we alles alleen nog maar even goed uitrekenen en ziezo de uitkomst staat er: GELUK! of niet?
Tot nu hebben we altijd GELUK! uitgekomen, en dat is eigenlijk niet meer dan normaal als je kijkt wat een fantastische juffen en meesters er voor de leerlingen zijn.